ప్రియతమా...

నీ ఛూపులో వుంది ప్రేమామృతం..
నీ నవ్వులో వుంది గానం
నీ మాటలే వేదం
నీ నడకలో నృత్యం.

ప్రేమ లో యెంత వేదనా
దానిని సాధించాలని యెంతో తపన
విఫలమవుతుంది అని యెందుకంత ఆవేదన
కాక పోతే యెందుకంత ఆరాధన...

నీవే నా సర్వస్వం అని నీవే నా ప్రాణం అని
నీవే నా లోకం అని కలలలో విహరించా
నా సర్వం నువ్వు అవుతావా కాలేవు కదా

నాకు ప్రేమించాలి అని వుంది
అభిమానించాలి అని వుంది
గౌరవించాలి అని వుంది
ఆరాదించాలి అని వుంది కాని.....
నీ అనుమతి లేనిదే నేను యేమి చెయ్యలేను కద

ప్రేమకి పునాది ఆరాధన
నీ నవ్వులో నన్ను చూసుకొవాలని
ఊహల ఉప్పెనలో కొట్టుకుంటున్నాను

నీవు కనిపిస్తే నోట మాట రాక
చలనం లేని శిలనై పోతాను
నీ ఒడిలో వాలి ఈ ప్రపంచాన్నే
మరిచిపొవాలన్న నాకోరిక యెనాడు తీరెనో

చల్లగాలి మెల్లగా నరాల స్వరాలు మీటుతుండగా
మనసులో ఆవిరి ఊహలు ఊయలలూగుతుండగా
నీ ధ్యాస మనసు తలుపు తట్టగా
యేదో తెలియని ఆనందం అనుభవిస్తుంది ఈ చిన్ని మనసు

జగత్తు మొత్తం నిదుర పోయే వేళ కలల కోసం నిరీక్షిస్తాను
ఆ కలలొ ఐన మనం యేకమవ్వలని......

రచన : శ్రీరామ్
poet@yahoo.com